Konferencja międzynarodowa

W dniu 27 maja br. w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie odbyła się współorganizowana przez MPiPS - obok SGH w Warszawie oraz Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie - międzynarodowa konferencja pt. Europa – Polska – Dialog.

W imieniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej Władysława Kosiniak-Kamysza konferencję otworzył Sekretarz Stanu w MPiPS Jacek Męcina oraz dr hab. prof. SGH Joachim Osiński – Dziekan Kolegium Ekonomiczno-Społecznego SGH. Wiceminister J. Męcina był również jednym z panelistów w sesji pierwszej konferencji - Czy dialog społeczny na rozdrożu?, moderowanej przez prof. dr hab. Juliusza Gardawskiego (SGH), w której prelegentami byli również: prof. dr hab. Jerzy Hausner (Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie), prof. David Ost (Hobard-Smith College, Ithaca, USA), prof. dr hab. Kazimierz Frieske (Uniwersytet Warszawski) i dr Dariusz Gawin (Instytut Filozofii i Socjologii, PAN).

W swoim wystąpieniu wiceminister Jacek Męcina odniósł się do załamania dialogu społecznego w Polsce, o którym można mówić w kontekście zawieszenia przez organizacje związkowe swojego udziału w pracach Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych (czerwiec 2013 r.). Przypomniał dotychczasowe historyczne osiągnięcia dialogu społecznego w Polsce - podpisany 22 lutego 1993 roku „Pakt o przedsiębiorstwie państwowym w trakcie przekształcania”, umocowanie ustawowe dialogu społecznego w 2001 r. i wynegocjowanie w układzie dwustronnym - w dialogu autonomicznym partnerów społecznych - 13-punktowego pakietu antykryzysowego. Wiceminister J. Męcina podkreślił, że ważne porozumienia zawierano w reakcji na określone trudności. Aktualny kryzys dialogu społecznego pokazuje potrzebę zrewitalizowania dyskursu z udziałem parterów społecznych. Trudności w obszarze dialogu społecznego obserwowalne są również w innych krajach UE stanowiąc wyzwanie dla współczesnych społeczeństw obywatelskich. W swojej wypowiedzi wiceminister J. Męcina mówił o randze dialogu autonomicznego oraz o odpowiedzialnej roli rządu w animowaniu satysfakcjonującego dialogu społecznego.

Prof. J. Hausner za kwestię kluczową dla przyszłości dialogu społecznego uznał nie sposób prowadzenia dialogu społecznego, ale określenie jego celów. W jego opinii istotą współczesnego dialogu społecznego jest kontrolowanie zachodzących zmian a nie utrzymywanie równowagi. Prof. D. Ost mówił o „kruszeniu się” dialogu społecznego w dobie globalizacji zwracając uwagę na spadek jakości procesów dialogowych wobec jednoczesnego wzrostu przedmiotowości dialogu społecznego. Prof. K. Frieske zaś stwierdził, że idea dialogu społecznego jest żywa, kryzys dotyczy demokracji jako określonego ładu społecznego.

Druga sesja konferencji dotyczyła oblicza dialogu obywatelskiego. W opinii biorących w niej udział ekspertów aktualny model instytucjonalnego dialogu społecznego charakterystyczny jest dla okresu (post)transformacji. Współczesny dialog potrzebuje również partnera obywatelskiego.

Podjęta przez uczestników konferencji dyskusja stanowiła próbę zdiagnozowania aktualnych problemów dialogu społecznego w Polsce i Europie oraz odpowiedzi na pytanie, czy można mówić o zwiastunach końca pewnego etapu rozwojowego mechanizmów współczesnego dialogu społecznego i zarazem otwarciu drogi do dialogu, wyznacznikiem którego będą jego bardziej zaawansowane formy, stanowiące trafniejszą odpowiedź na wyzwania dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości społecznej.