Posiedzenie Zespołu Trójstronnego ds. Ochrony Zdrowia

W dniu 29 lutego 2016 r. w siedzibie Ministerstwa Zdrowia odbyło się drugie posiedzenie Zespołu Trójstronnego ds. Ochrony Zdrowia.

Poza sprawami organizacyjno-formalnymi (m.in. dyskusją nad poprawkami i uzgodnieniem ostatecznej wersji Regulaminu Zespołu) spotkanie było poświęcone:

• propozycjom rozwiązań systemowych uwzględniających poziom wynagrodzeń wszystkich grup zawodowych pracujących w ochronie zdrowia;
• informacji Ministerstwa Zdrowia na temat bieżących i planowanych prac w obszarze organizacji i funkcjonowania Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

W dyskusji strona pracownicza nawiązała do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz.U. z 2015 r., poz. 1400 i 1628), zgodnie z którym wzrostem wynagrodzeń objęto pielęgniarki i położne wykonujące zawód i bezpośrednio realizujące świadczenia opieki zdrowotnej u świadczeniodawców posiadających umowy z NFZ. Za jedno z głównych zadań Zespołu strona społeczna uznała określenie drogi dojścia do wzrostu płac w sektorze zdrowotnym, z uwzględnieniem w pierwszej kolejności rozwiązania doraźnego wprowadzającego w krótkiej perspektywie czasowej podwyżki dla grup zawodowych innych niż pielęgniarki i położne. Zaproponowano także, aby Zespół podjął próbę określenia najniższych świadczeń w różnych grupach zawodów medycznych.

Omówiono wady i zalety dwóch możliwych rozwiązań systemowych dotyczących wynagrodzeń w służbie zdrowia: regulacji ustawowej oraz układowej (ponadzakładowy układ zbiorowy pracy). Strona społeczna Zespołu w większości opowiedziała się za regulacją poprzez puzp, w oparciu o przepisy ustawy z dnia  24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego (Art. 15. 1.). Padła również propozycja wybrania najpierw ścieżki ustawowej – w celu jak najszybszego wprowadzenia podwyżek płac dla grup zawodowych innych niż pielęgniarki i położne, a perspektywicznie – wynegocjowania ponadzakładowego układu zbiorowego pracy obejmującego wszystkich pracowników systemu ochrony zdrowia.

Strona pracodawców podkreśliła fakt braku dodatkowych środków finansowych w systemie oraz niepewność związaną ze zmianą sposobu obliczania kosztów realizacji świadczeń – z taryfikacyjnej na podażowo–popytową (wynagrodzenie pracowników stanowi istotną część kosztów realizacji świadczeń). Padła także opinia, że wzrost płac pracowników odbywa się w gruncie rzeczy kosztem zmniejszenia liczby świadczeń i / lub ich jakości.

Konkluzje strony rządowej były następujące: regulacje ustawowe są skuteczniejsze z punktu widzenia interesów pracowników oraz: jedynym skutecznym sposobem zagwarantowania podwyżek płac i w ogóle godziwych wynagrodzeń pracownikom służby zdrowia jest zwiększenie finansowania służby zdrowia – z 4,5% PKB do 6,0% PKB. W podsumowaniu dyskusji uznano potrzebę powołania zespołu roboczego, który dokonałby analizy i wstępnego wyboru ścieżki prawnej.

Członkowie Zespołu poparli plany władz resortu zdrowia ponownego podporządkowania Państwowej Inspekcji Sanitarnej Ministrowi Zdrowia, który postuluje jednocześnie przywrócenie rachunku własnego Głównego Inspektora Sanitarnego.

Ustalono, że następne posiedzenie Zespołu, zaplanowane na 14 marca br., poświęcone będzie sytuacji GIS.