To dokumenty dialogu społecznego (zwane także umową społeczną lub paktem społecznym), negocjowane przez partnerów społecznych i rząd. Zawierają kompromisowe rozwiązania w istotnych sprawach społecznych i gospodarczych. Są odpowiedzią na szczególne wyzwania związane z rozwojem kraju. Dotyczą planowanych, systemowych zmian, które wymagają podjęcia kompleksowych działań dotyczących całego społeczeństwa i pogodzenia wielu różnorodnych interesów, a jednocześnie muszą zapewnić optymalne warunki dla rozwoju społecznego i gospodarczego. Osiągnięcie konsensusu jest tym bardziej niezbędne, im więcej akceptacji i zaangażowania ze strony społeczeństwa będzie wymagać realizacja projektowanych/zakładanych działań. Porozumienia społeczne są znanym i praktykowanym w krajach europejskich instrumentem godzenia interesów rządu, pracodawców, pracowników i innych grup społecznych oraz dobra wspólnego. Ten szczególny przejaw dialogu społecznego najczęściej towarzyszy zmianom w krajowej, europejskiej lub światowej gospodarce, które w różnym stopniu wpływają na sytuację społeczną. Pozwala na uzyskanie szerokiej akceptacji społecznej proponowanych działań i sposobów osiągnięcia założonego celu. Porozumienia społeczne w innych krajach były zawierane w różnej formie i obejmowały różne obszary tematyczne. Różna była także konfiguracja w jakiej negocjowano umowy społeczne, np. w Królestwie Niderlandów i Finlandii negocjowano je w układzie dwustronnym, między organizacjami pracodawców i związkami zawodowymi; trójstronne pakty społeczne zostały zawarte m.in. w Irlandii, we Włoszech, w Portugalii.
Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej
Departament Dialogu i Partnerstwa Społecznego
