Przejdź do menu głównego | Przejdź do podmenu | Przejdź do treści
Dialog społeczny w Hiszpanii mógł się rozwijać dopiero po upadku reżimu frankistowskiego. Dwustronne i trójstronne rokowania stały się istotnym czynnikiem procesu demokratyzacji w późnych latach siedemdziesiątych. W roku 1994 podpisana została Umowa Społeczno-Ekonomiczna. Później za rządów Hiszpańskiej Partii Socjalistycznej proces dialogu społecznego i praktyka zawierania umów społecznych uległy wyhamowaniu. Dopiero zawirowania polityczne oraz niestabilna sytuacja ekonomiczna związana z kryzysem walutowym 1992 r. przyniosła wskrzeszenie dialogu społecznego.
Pierwszym z zawartych w latach 90. ubiegłego wieku porozumień było Porozumienie w sprawie racjonalizacji systemu ubezpieczeń społecznych zawarte przez rząd oraz dwie główne organizacje związkowe (Confederation of Workers’ Comissions i General Workers’ Confederation). Porozumienie to stanowiło integralną część szerszego porozumienia politycznego znanego jako Pakt Toledo, zawartego przez wszystkie większe partie polityczne i zatwierdzonego przez parlament w 1995 r. Pakt obejmował zmiany w systemie emerytalnym. Główne założenia systemu pozostawały niezmienione, osiągnięto natomiast konsensus w sprawie zmian formuły obliczania emerytur oraz redukcji zarówno składek na ubezpieczenie emerytalne jak i wypłat.
Lata 90. przyniosły również ożywienie dwustronnego dialogu między partnerami społecznymi w sferze rokowań zbiorowych i polityki rynku pracy. Rezultatem tych rokowań było zawarcie trzech dwustronnych porozumień bazowych:
Porozumienie te stały się podstawą późniejszego rozwoju dwustronnych rokowań zbiorowych przez stworzenie jasnej struktury i określenie przedmiotu rokowań zbiorowych, a także wyjaśnienie relacji między poszczególnymi szczeblami rokowań zbiorowych.
W 2001 r. podpisane zostało Porozumienie w celu poprawy i rozwoju Systemu Opieki Społecznej. Strony podpisujące to Porozumienie, w ramach Zaleceń Układu z Toledo oraz Umowy Społecznej z października 1996 r., mając na celu konsolidację systemu Ubezpieczeń Społecznych, uznały potrzebę zreformowania form Ubezpieczeń Społecznych, co umożliwi ich modernizację i dostosowanie do zmieniających się potrzeb społecznych. Uznano, że reformy te powinny pozytywnie współgrać z dwoma podstawowymi elementami systemu: wzrostem gospodarczym i tworzeniem nowych miejsc pracy.
Stwierdzono, że inicjatywy w tym zakresie powinny być podejmowane w ramach dialogu społecznego, który stanowi zasadniczy instrument w określaniu i uruchamianiu niezbędnych dostosowań w naszym systemie opieki społecznej.
W związku z tym, w celu utrzymania stabilnego, zdrowego i zrównoważonego systemu, strony uznały, że z uwagi na charakter nieobowiązkowy dopłat do minimum, był to odpowiedni moment, by ustalić ich ostateczne usytuowanie w zakresie finansowania, jak również maksymalny okres, w którym powinny być finansowane poprzez wkłady asygnowane w ogólnym budżecie państwa.
W Porozumieniu strony (rząd, Konfederacja Związków Zawodowych Comisiones Obreras, Hiszpańska Konfederacja Organizacji Pracodawców, Hiszpańska Konfederacja Małych i Średnich Przedsiębiorstw) postanowiły zgodnie przyjąć rozwiązania zawarte w następujących punktach:
# | Data | Użytkownik | Akcja |
---|---|---|---|
1 | g.kawalec | dodanie |
Strona internetowa współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego