Europejska Karta Społeczna

Europejska Karta Społeczna (EKS) to podstawowy dokument Rady Europy¹⁾, dotyczący praw społeczno-ekonomicznych obywateli. EKS przyjęto w 1961 roku, a Polska jest jej stroną od 1997 roku. W akcie ratyfikacyjnym nasz kraj przyjął na siebie między innymi zobowiązania dotyczące dialogu społecznego wynikające z art.5 i art.6 ust.1, 2, 3 Karty.
Art. 5 dotyczy prawa do organizowania się. Zgodnie z tym artykułem państwa-strony EKS nie mogą ograniczać swobody tworzenia organizacji pracowników i pracodawców.
Art. 6 z kolei odnosi się do prawa do rokowań zbiorowych. Zgodnie z postanowieniami tego artykułu, państwo -strona Karty zobowiązuje się do popierania dialogu między pracownikami a pracodawcami. W szczególności dotyczy to negocjacji mających za cel przyjęcie układów zbiorowych pracy lub ustalenie warunków zatrudnienia, a także mechanizmów pojednawczych oraz dobrowolnego arbitrażu dla rozstrzygania sporów zbiorowych.
Polska nie przyjęła za to zobowiązania do stosowania ust. 4 art. 6 z powodu braku regulacji w polskim ustawodawstwie prawa do lokautu.
¹⁾Rada Europy (ang. Council of Europe) to organizacja państw europejskich powołana w 1949 roku dla “osiągnięcia większej jedności Europy w drodze porozumień i działań gospodarczych, społecznych, kulturalnych, naukowych, prawnych i administracyjnych”. Warunkiem uzyskania członkostwa w Radzie jest zatem uznanie zasady praworządności, praw człowieka i podstawowych wolności.
Obecnie do organizacji należy 46 państw, w tym Polska, która została przyjęta 26 listopada 1991 roku.
Organami Rady są: Komitet Ministrów, (w skład wchodzi 46 ministrów spraw zagranicznych, ambasadorów albo stałych przedstawicieli), Zgromadzenie Parlamentarne składające się z 630 członków (315 przedstawicieli i 315 zastępców), Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych (złożony z Izby Władz Lokalnych i Izby Regionów) oraz Sekretariat.